Είμαι 24 χρονών, έχω χάσει τους γονείς μου και έχω μείνει με τον αδερφό μου που είναι 12 χρονών. Τον αγαπώ πολύ αλλά τον νιώθω σαν ένα τεράστιο βάρος στην προσπάθεια μου να βρω έναν άντρα για να παντρευτώ. Θέλω να βγω ραντεβού και δεν έχω που να τον αφήσω. Και όσοι άντρες με έχουν δει μαζί του νομίζουν ότι είναι παιδί μου. Νιώθω σα μαμά ενώ δεν είμαι. Και έχει άλλα έξι χρόνια μέχρι να ενηλικιωθεί και εγώ τότε θα με 30. Νιώθω πολύ πιεσμένη, διχασμένη και απογοητευμένη.
Καλή μου φίλη έχεις αναλάβει έναν πολύ μεγάλο ρόλο σε μια νεαρή ηλικία και είναι λογικό να νιώθεις έτσι. Όμως θα πρέπει να θυμάσαι ότι η οικογένεια είναι σημαντική και η φροντίδα του αδερφού σου προτεραιότητα. Ίσως μπορείς να ζητήσεις βοήθεια από συγγενείς ή φίλους για να βρεις χρόνο για τον εαυτό σου και να γνωρίσεις κάποιον σταδιακά. Επίσης θα μπορούσες να δοκιμάσεις διαδικτυακές πλατφόρμες γνωριμιών στις οποίες μπορείς να εξηγήσεις την κατάστασή σου από την αρχή και έτσι θα βγεις ραντεβού με ανθρώπους που ήδη θα την γνωρίζουν και θα την έχουν αποδεχθεί. Τέλος μην ξεχνάς πως κάθε δύσκολη κατάσταση έχει και θετικά στοιχεία. Κι εσύ είσαι ένα πρότυπο για τον αδελφό σου και η αγάπη και η φροντίδα που του προσφέρεις είναι ανεκτίμητες. Και φυσικά αυτός ο ρόλος μπορεί να σε κάνει πιο ισχυρή και πιο υπεύθυνη, κάτι που μπορεί να είναι ελκυστικό για τους σωστούς ανθρώπους.
Μη νιωθεις ασχημα. Υπαρχουν και αντρες με καρδια και μυαλο που θα εκτιμησουν ποσο καλο κοριτσι εισαι. Μπραβο σου. Εγω δε θα ειχα προβλημα.
🙏 Thanx…
Μπράβο σου!!!!!!!! 💖
🙏💗
Είσαι πολυ αξιόλογη κοπέλα! Συγχαρητήρια!
🙏 Ευχαριστώ.
Κορίτσι μου μπραβο! ΜΠΡΑΒΟ! Σου εύχομαι ότι καλύτερο και είμαι σίγουρη ότι η ζωή θα στο φέρει.
Ευχαριστω πολυ 💗🙏
Φοβερό κορίτσι! ΜΠΡΑΒΟ! 😘
🙏💗