Είπα να «φιλοξενήσω» μια Ινδή Εράσμους το προηγούμενο εξάμηνο, για να βγάλω κανένα χαρτζιλίκι. Ξυπνούσε στις πεντέμισι, κοιμόταν από τις εφτά, τραγουδούσε συνεχώς κάτι μοιρολόγια, μαγείρευε όλο με κάτι μπαχάρια που μύριζε όλο το δωμάτιο, πιάτα δεν έπλενε και έφερνε και τον γκόμενο της κάθε μέρα και ήταν σαν να άκουγα δωρεάν και ινδική τσόντα. […]